Niemiła niespodzianka spotka profesora już o poranku. Jego żona zbuntuje się, sięgnie po walizkę i w końcu odejdzie, żegnając "ukochanego" lodowatym spojrzeniem....  

- Spakowałam na razie tylko niezbędne rzeczy… Wrócę po resztę.

- Co ty wyprawiasz? (…) Żartujesz?!

- Zrozumiałam, że między nami… że nic nas nie łączy. Sam to powiedziałeś!

W szpitalu skłócona para nadal jednak będzie ze sobą współpracować, podczas sekcji Leszka Wawrzyniaka. Kinga zwróci uwagę na plamy na ciele chemika - nieświadoma, że jej mąż ma identyczne objawy. A w głosie Falkowicza od razu pojawi się napięcie...

- Skóra barwy ziemistej z widocznymi zmianami…

- Widziałaś już podobne?

- Nie. Chociaż niektóre wyglądają jak po przebytej ospie.

- Myślisz, że to czynniki zewnętrzne, czy może…

- Może "co"? Notuj, wnioski będziemy wyciągać później!

W końcu - po badaniu - Kinga postawi wstępną diagnozę: 

- To mi wygląda na śmierć w mechanizmie toksycznej niewydolności wielonarządowej… Jakby ktoś go otruł. Ale pewność będę miała po ocenie wycinków pod mikroskopem. Trzeba zbadać próbki: serce, wątroba, nerka, skóra.

A Falkowicz, korzystając z chwili jej nieuwagi… zamieni próbki pobrane od Leszka na własne! Niestety, na wyniki badań trzeba będzie czekać cały tydzień. Siedem długich dni, które dla profesora oznaczać będą niepewność, strach i ciągłe myśli o śmierci… Co wydarzy się dalej?

Czy Kinga odkryje, która trucizna zabiła Wawrzyniaka - i uratuje tym mężowi życie? Odpowiedź wkrótce…