- Przyszłam tu, bo. - Ludmiła, stając naprzeciwko oszusta, z trudem zapanuje nad
emocjami. - Nawet nie chciałam pana pytać dlaczego, ani robić wyrzutów. Ale wydawało
mi się, że. Coś mi się od pana należy.

A Falkowcz pośle dziewczynie lodowate spojrzenie.

- Oddałem pani wszystkie pieniądze.

- Myśli pan, że chodzi mi o pieniądze?

- Pani Ludmiło. Przecież pani nadal żyje! Siła sugestii jest wielką siłą. A
nadzieja. często jest jeszcze lepszym lekarstwem.

Profesor wzruszy ramionami - a jego ofiara będzie w szoku.

- I mówi mi pan to prosto w oczy?!

- A co jeszcze chciałaby pani usłyszeć?

- Może przeprosiny.

- Przepraszam. Jeżeli w czymś to pani pomoże, to przepraszam! Choć nie czuję się winny.


Jaki będzie finał? Ciekawych zapraszamy do TVP2 - już w najbliższą środę!