• 
• Przede wszystkim - po kolejnych badaniach - Maks wybudzi w końcu Antka ze śpiączki. - EKG jest bez zarzutu... Serce jest nieznacznie powiększone, ale w tej chwili to bez znaczenia, kurczy się dobrze... Myślę, że nasz dzielny pacjent jest już gotowy! Antek... jeśli mnie słyszysz, to ściśnij moją rękę! Bardzo dobrze... Teraz wyciągnę ci tę rurkę z gardła, zrób wydech – tak, jakbyś zdmuchiwał świeczkę na torcie!... Świetnie! Jesteś bardzo dzielny...

• 
• Gdy malec otworzy oczy, pierwsze słowa skieruje do Ingi oraz Leszka. - Mamo... Tato... A doktor Beger poczuje nagle ukłucie zazdrości... i chwilę później na nowo wypowie Indze wojnę. Gotów na wszystko, by to jego junior nazywał odtąd „tatą”.

• 
• - Chcę, żeby Antek wiedział, że jestem jego ojcem... Chcę go widywać. - Nie ma mowy... - Antek jest do mnie podobny, wiem, że jest mój! - Myślisz, że możesz tak po prostu wkroczyć w jego życie?!

• 
• - Już jestem w jego życiu! Jeśli wolisz wojnę, to będę domagał się swoich praw ojca w sądzie. - Nie masz żadnych praw, bo nie jesteś ojcem! - Połowa wakacji z Antkiem, co drugi weekend, święta... Odbieranie z przedszkola, potem ze szkoły... Jestem jego ojcem. Chcę, żeby Antek mówił do mnie „tato”! Matka chłopca kolejny raz się Begerowi sprzeciwi – i to ostro. Maksa jednak to nie zniechęci... i kilka godzin później chirurg do tematu powróci.

• 
• - To mój syn! Nie zniosę myśli, że on nie wie, że jest mój... Na nikim, na niczym nie zależało mi w życiu bardziej... A Inga pośle w końcu Begerowi lodowate spojrzenie... - Widzę, jak patrzysz na Antka... I dlatego nie myśl, że pozwolę ci wkroczyć w jego życie! - Jestem jego ojcem! - Nie! Jesteś jego lekarzem. Ojcem Antka jest mój mąż Leszek!

• 
• Problemy czekają też Dominikę. Dziewczyna przyjedzie nagle do szpitala, przerażona na myśl, że jej córka może być chora – i że sama jest złą matką. I nie uspokoi się nawet, gdy małą zbada dokładnie doktor Fisher. - Emilka cały czas płacze! Płacze i płacze... Jak mam jej pomóc, kiedy nie wiem, co jej dolega? A jeśli ją coś boli? Zrobiliśmy jej wszystkie badania i nic! Nic... wszystko jest w normie! - To przecież dobrze...

• 
• - A jeśli coś jej jest? A jeśli jej nie uchronię? Czy tak będzie całe życie? Już zawsze będę się bała o Emilkę? Czy będzie zdrowa, czy będzie szczęśliwa, czy inne dzieci będą ją lubić?! - Zaczekaj... Nie rozpędzaj się tak daleko w przyszłość! Czy obawy Dominiki okażą się uzasadnione... i Emilka naprawdę potrzebuje pomocy?

• 
• Za to w finale: ciąg dalszy flirtu Kazi z Bartem! W nowym tygodniu lekarze znów wpadną na siebie na dyżurze... i oboje zdadzą sobie w końcu sprawę z łączących ich uczuć. - Wróciłeś... - Myślałaś, że nie wrócę? - Miałam nadzieję, że nie wrócisz... i bałam się, że nie wrócisz. - To zupełnie jak ja. - Nie odpisywałeś mi na SMS-y... - Nie odzywałem się, ponieważ...

• 
• - Nieważne, nie mów! - Ponieważ... starałem się o tobie zapomnieć. - I co? - Niestety, eksperyment się nie powiódł. - I co teraz, profesorze?... Kilka godzin później Kazia umówi się za to z szefem na kolejne spotkanie - tym razem u siebie w domu. Czy Bart ulegnie pokusie... i w szpitalu wybuchnie nowy romans? Emisja odcinka numer 807 już 21 kwietnia o godz. 20:55, tylko na antenie TVP2 – zobacz koniecznie!